SWiSH Forum

[roland]

Opisana w poprzednich lekcjach instrukcja warunkowa if () najlepiej się sprawuje w przypadku rozpatrywania warunku, o którym można powiedzieć, że jest prawdziwy lub fałszywy. Gdy jednak musimy rozpatrzyć większą liczbę wariantów, to instrukcja ta staje się zbyt skomplikowana w zapisie.

W takim przypadku lepiej zda egzamin instrukcja warunkowa switch (), o następującej konstrukcji:
switch (zmienna) {
case wartość1 : instrukcje1;
break;
case wartość2 : instrukcje2;
break;
…
}
gdzie:

• zmienna – jest nazwą zmiennej która będzie sprawdzana,
• wartość1 – jest pierwszą możliwą wartością zmiennej,
• instrukcje1 – są instrukcjami do wykonania gdy zmienna będzie miała wartość1,
• wartość2 – jest kolejną możliwą wartością zmiennej,
• instrukcje1 – są instrukcjami do wykonania gdy zmienna będzie miała wartość2.

Instrukcja działa w ten sposób, że sprawdza wartość zmiennej. Jeżeli jest ona równa jednej z podanych wartości po case, to zostają wykonane określone instrukcje. Polecenie break przerywa dalsze sprawdzanie i następuje opuszczenie instrukcji warunkowej switch ().

Chcąc więc na przykład napisać skrypt wypisujący słownie wyrzuconą wartość losową z zakresu od 1 do 6 (czyli symulacja kostki do gry), możemy zapisać to następująco:

Kod:

onLoad () {     liczba = Math.randomInt(6)+1;     switch (liczba) {         case 1: trace("Wyrzucono jeden");         break;         case 2: trace("Wyrzucono dwa");         break;         case 3: trace("Wyrzucono trzy");         break;         case 4: trace("Wyrzucono cztery");         break;         case 5: trace("Wyrzucono pięć");         break;         case 6: trace("Wyrzucono sześć");         break;     } }